مفضل بن عمر می‌گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمود: بعد از آن که با اذن خداوند، امام زمان (عج) ظهور فرمود به منبر می‌رود و مردم را به سوی خود دعوت می‌کند، با این پیمان که در میان مردم به سیره رسول خدا صلی الله علیه و آْله رفتار کند و روش آن بزرگوار را پی گیرد. خداوند جبرئیل را به نزد حضرت می‌فرستد، جبرئیل در حطیم (که موضعی است در مسجدالحرام) به خدمت حضرت می‌رسد و می‌پرسد: به چه چیز دعوت می‌کنی؟ حضرت قائم پاسخ می‌دهد ( به همان سیره پیامبر صلی الله علیه و آله).
جبرئیل دست حضرت را می‌گیرد و با وی بیعت می‌کند؛ به دنبال آن سیصد و چند مرد با حضرت بیعت خواهند کرد. بعد از این بیعت‌ها حضرت همچنان در مکه می‌ماند تا تعداد یارانش به ده هزار نفر برسد و آنگاه به سوی مدینه حرکت می‌کند.(۱)
لا تَذهبُ الدنیا حَتی یَقومَ رَجلٌ مِن وُلدِ الحُسینِ یَملَاُها عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلماً و جَوراً.(۲)
دنیا به پایان نخواهد رسید تا این که مردی از فرزندان حسین (علیه السلام) بپا خیزد و آن را پر از عدل کند همان طور که پر از ظلم و جور شده باشد.
پی‌نوشت‌ها:
۱- بحارالانوار، ج ۵۲، صص ۳۳۷- ۳۳۸.
۲- عیون اخبار الرضا، ج۲، ص ۶۶.
منبع:
جلوه‌های تقوا، ج ۳، محمدحسن حائری یزدی
