قوانین و شرایط ایمیل مارکتینگ

در سال ۲۰۰۲ میلادی، اتحادیه اروپا، شرایطی را برای محاورات خصوصی و الکترونیکی، وضع می کند. مقاله ۱۳ از این شرایط، استفاده از آدرس های الکترونیکی را برای مقاصد بازاریابی منع می کند. قوانین وضع شده، مجاب می کند که تبلیغات ایمیلی، می بایست غیر ناخواسته باشند بطوریکه ایمیل های ناخواسته تنها موقعی ارسال شوند که مشتری پیش از دریافت آن، با دریافت آن موافقت کرده باشد.

این قوانین، از سال ۲۰۰۲ میلادی، در تمامی ایالات آمریکا، به اجرا در آمده است. در انگلستان نیز در از سال ۲۰۰۳، این قوانین، تحت عنوان “قوانین حریم خصوصی و محاورات الکترونیکی” به اجرا در آمد و برای تمامی سازمانهایی که به نوعی از ایمیل برای محاورات خود استفاده می کردند اجباری شد.

قانون CAN-SPAM در سال ۲۰۰۳، جریمه ای را معادل ۱۶,۰۰۰ دلار، برای تخطی از قوانین اسپم سازی در نظر گرفت (۱۶,۰۰۰ دلار به ازای هر نفری که اسپم دریافت کند). در نتیجه بسیاری از بازاریاب های اینترنتی در ایالات متحده، از سرویسی یا از نرم افزارهای خاصی برای اطمینان از وفاداری به قوانین، استفاده می کردند. بسیاری از سیستمها، در زمان وضع این قوانین، مطابق با آن نبودند و به نوعی از استفاده از آنها، حالا دیگر شکستن قوانین محسوب میشد. بدین منظور، سرویس ها نوعا نیازمند آن بودند تا کاربران به تمایل خود، آدرس الکترونیکی خود را در اختیار آنها گذارند و یا در سیستم آنها، ثبت نامی را انجام دهند. همچنین، آنها می بایست از فروش آدرس ها و اطلاعات کاربران خود، پرهیز می کردند.

همزمان با سازماندهی در قوانین ارسال ایمیل، سرویس دهندگان ایمیل (ESP) نیز به مشتریان خود کمک می کردند تا سیستم بازاریابی ایمیلی خود را پیاده سازی و مدیریت کنند. ارائه دهندگان خدمات، الگوهایی را برای ارسال ایمیل ها فراهم می کردند و همچنین روشهایی را برای ثبت نام در سیستم و حذف خودکار، فراهم می کردند. برخی از ارائه دهندگان سرویس های ایمیلی یا ESP، آمارهایی را برای میزان پیام های با موفقیت ارسال شده و تعداد پیام های ارسال شده و باز شده را به مشتریان خود می دادند و همچنین آنها اطلاعاتی را در مورد آنکه چه میزان از دریافت کنندگان ایمیل های تبلیغاتی بر روی لینک های درون تبلیغات کلیک کرده اند را در اختیار مشتریان خود قرار می دادند.

قانون CAN-SPAM، بعدها، با برخی از اصلاحات جدید بروز رسانی شد. این اصلاحات، شامل موارد زیر بودند: خروج از سیستم رایگان باشد، و نیز تعاریفی از ارسال کننده، آدرس های الکترونیکی، یا تعداد میل باکس ها بعنوان آدرس حقیقی و تعریف “شخص” بودند. قوانین جدید، در جولای ۲۰۰۸ میلادی، به تصویب رسید.