این ویدئو داستان آشنای برده داری درایالات متحده را دنبال می کند که بازگو کردن آن در شرایط امروز جامعه آمریکا ضروری است.
برایان استیونسن، مؤسس و مدیر اجرائی مؤسسه «طرحی برای عدالت برابر» در این ویدئو اظهار داشته است:«هرچند جنبش حقوق مدنی در دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی به پایان دادن به تبعیض نژادی قانونی در آمریکا کمک کرده است اما تعصب نژادی در این کشور همچنان ادامه دارد».
در این ویدئو آمده است:
در سال ۱۶۱۹ هنگامیکه اولین گروه سیاهپوستان آفریقایی توسط کشتی وارد مستعمرات انگلیسی درجیمزتاون واقع درایالت ویرجینیای آمریکا شدند، به عنوان خدمتکاران قانونی به کار گرفته شدند اما هرچه سیستم اقتصادی منطقه به کار اجباری وابسته تر شد، کار خدماتی سیاهان در آمریکا به بردگی تنزل پیدا کرد.
موسسه برده داری آمریکا به عنوان سیستمی که به شدت به تبعیض نژادی گره خورده بود، توسعه پیدا کرد.میلیونها نفر از سیاه پوستان با توسل به زور در کشتی ها انبوه شده و طی یک سفر پر خطر و کشنده از اقیانوس اطلس عبور کرده و از آفریقا به آمریکا آورده شدند؛ طی این سفر ها میلیونها آفریقایی جان خود را از دست دادند .
در آن زمان در سواحل آمریکا فاجعه ای مشاهده می شد که در آن برده داری، سیاهان آفریقایی را ازهرگونه استقلال و حقوق قانونی و انسانی محروم کرده بود. امتیاز برده داری صورت قانونی برده داران داده می شد تا مردان و زنان و کودکان سیاهپوست به صورت کاملا قانونی جزئی از داراییهای سفید پوستان محسوب شوند.
ایدئولوژی برتری سفید پوستان ، روایتی از تفاوتهای نژادی برای توجیه و عاقلانه جلوه دادن ادامه برده داری ابداع شد.برده داری آمریکایی بسیاربی رحمانه و وحشیانه و خشونت آمیز بود. علاوه بر سختی ها و مشقت هایی که با کار اجباری به برده ها تحمیل می شد برده داران در برخی مواقع برای تنبیه برده ها به دلیل سرعت پایین انجام کارها، ملاقات با همسرانشان که در مزارع دیگری مشغول به کار بودند و یا حتی یاد گیری خواندن و نوشتن، آنان را به قتل می رساندند.همچنین برده ها از لحاظ جنسی مورد بهره برداری قرار می گرفتند.
سر انجام کنگره ایالات متحده در سال۱۸۰۸ تجارت بین المللی برده و وارد کردن برده از آفریقا را ممنوع اعلام کرد و برده داری به عنوان یکی از مصادیق مهم نقض حقوق بشر شناخته شد.
هرچند تجارت بین المللی برده ممنوع شد اما تجارت داخلی سیاه پوستان به عنوان برده درآمریکا ادامه داشت و این فرمان تصنعی موجب شد تا برده ها به سرعت به سمت دستیابی به مشاغل با درآمد اندک حرکت کنند و خرید و فروش برده به عنوان یک تجارت آغاز شود.بین سالهای ۱۸۰۸ و ۱۸۶۰جمعیت برده های ایالت آلاباما از ۴۰ هزارنفر به بیش از ۴۳۵ هزار نفر رسید. برده داران و دلالان، آمریکایی های آفریفایی تبار را به عنوان برده به زنجیر می کشیدند و آنان را صد ها مایل مجبوربه راه پیمایی می کردند. کشتی های بخار این برده ها را از رودخانه آلاباما عبورداده و روزانه صد ها تن از آنان را وارد شهرمونتگامری در ایالت آلاباما کرده و این شهررا به یکی از بزرگترین مراکز برده داری تبدیل می کرد.
بازار های برده فروشی این شهر در حوزه رودخانه دایر بود، برده ها از هر سنی در دسته های مرتب برای انتخاب شدن به صف می شدند.آگهی های عمومی به تبلیغ برده ها همراه با ذکر جنسیت، سن ، مهارت،رنگ پوست، اسم مالک و قیمت برده می پرداخت.
برده داری در آمریکا میلیونها نفر را دچار آسیب های روانی کرد و تأثیرات مخربی بر زندگی آنان گذاشت.زنان و شوهران، والدین و فرزندان هیچ قدرتی برای حفاظت از خود در مقابل فروخته شدن و جدا شدن از خانواده نداشتند.خانواده ای که در اختیار یک مالک یا دلال بودند با خواسته او از یکدیگر جدا شده و به مزارع و شهر های دیگری فرستاده می شدند، کشتار برده ها حدود نیمی از زنان و مردان و کودکان سیاه پوست را برای همیشه از یکدیگر جدا کردو دیگر هرگز یکدیگر را نمی دیدند.
در سال ۱۸۳۳ ، قانونگذار ایالت آلاباما سه مرد سیاهپوست را از اقامت در این شهر منع کرد به این معنی که تنها شرط قانونی بودن اقامت سیاه پوستان در آلاباما برده بودن است. حتی با وجود جنگ داخلی آمریکا ، تجارت برده تا اواسط ۱۸۶۰ در شهر مونتگامری ادامه داشت.
بعد از تشکیل کنفدراسیون ایالات متحده آمریکا، در سال ۱۸۶۵ کنگره با تصویب متمم شماره ۱۳ قانون اساسی برده داری به صورت سراسری غیر قانونی اعلام شد، مگر اینکه به عنوان تنبیه برای ارتکاب به جرمی در نظر گرفته شود.اما در بسیاری از ایالاتی که برده داری در آنها رواج داشت، این امر محقق نشد.
در دهه ۷۰ میلادی سفید پوستان آمریکا که به دلیل از دست دادن امتیاز برده داری به شدت خشمگین بودند، سیاه پوستانی مورد هدف تیراندازی قرار می دادند.ده ها سال مردان و زنان و کودکان سیاهپوست تحت شکنجه قرار گرفتند ، ترور شدند و توسط جمعیت خشمگین کشته شدندویا تحت فشار سیستم نژاد پرست قرار می گرفتند.
در یک صد سال بعدی نیزسیاهپوستان گرفتار تبعیض نژادی بودند و حقوق اساسی آنان مثل حق رأی ، حق تحصیل و کرامت انسانی محروم بودند.این افراد تحقیر می شدند، کتک می خوردند و یا تنها به دلیل ارتکاب به جرایم جزئی مانند اعتراض، کشته می شدند.
جنبش های حقوق مدنی سال های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰به مجاز شمردن تبعیض نژادی از لحاظ قانونی پایان داد اما تعصب نژادی همچنان ادامه دارد.
امروزه فرض بر گناهکار بودن دلیل دستگیری بسیاری از سیاهپوستان و رنگین پوستان آمریکایی است که به صورت نامتناسبی نسبت به سفید پوستان دستگیر، محکوم و به زندان فرستاده می شوند. احتمال زندانی شدن آمریکایی های آفریقایی تبار با جرم یکسان، نسبت به سفید پوستان ۶ برابر است. امروز انتظار می رود یک نفر از هرسه مرد سیاهپوستی که در آمریکا متولد می شود دوره ای از زندگی خود را در زندان سپری خواهد کرد.
خشونت پلیس علیه سیاهپوستان تا به حدی شایع است که تظاهرات حقوق مدنی شهر های سراسر ایالات متحده را در بر گرفته است، هزاران نفر در اعتراض به بی رحمی و خشونت پلیس دست به راهپیمایی های گسترده می زنند.
بسیاری از ایالات با نادیده گرفتن تاریخچه برده داری، همراه با تعطیلات کنفدراسیون برده داری، با احترام به پایه گذاران و مدافعین برده داری ، به جشن و شادی می پردازند.
تعصب نژادی به عنوان یک مشکل جدی و میراث مستقیم و ماندگاربرده داری در آمریکا باقی مانده است ونشانه شکست آمریکا دربرخورد با تاریخ بی عدالتی نژادی آن است.
موسسه غیر دولتی«طرحی برای عدالت برابر »، با انتشار این ویدئو از افراد برای پیوستن به گفتمان ملی دعوت کرده است تا در مورد میراث برده داری آمریکا، حبس همگانی ، نابرابری نژادی و اینکه چگونه کماکان این موضوع میلیون ها نفر از افراد جامعه آمریکا را با مشکلات جدی مواجه کرده است به تبادل نظر بپردازند.
خبرگذاری دانا
