اگر در موضع ضعف باشی و نرمش قهرمانانه نکنی طولی نمی‌کشد که مجبور به تابعیت ذلیلانه می‌شوی…
شاه کلید بحث همان جمله فوق است، آن گونه که حسن (ع) نیز هنگامی که با خیانت سردارانش روبرو شد هنگامی که دید دشمنی همچو معاویه دارد که مردم شامات به دست وی مسلمان شده و بر متشرع بودنش دوست و دشمن قسم می‌خورند هنگامی که سرداران و یارانش را محدود و معدود دید و … نرمش قهرمانانه را پذیرفت تا در تاریخ صلح نامه ای ثبت شود که همگان بر عدم پایبندی معاویه و یزدید بر آن شهادت دهند و اگر نبود صلح حسنی شاید قیام حسینی نیز ابتر می‌ماند…
عین حقیقت گفته شده است
گفته بالا همان واقعیتی است که همگان بر آن واقف هستند ولی در دل دنیا طلبی نمیگذارد که واقیعیت را از حق تشخصیص دهند